Met trillende vingers typ je een berichtje aan je vriendin:
“Lieve Saskia, het lukt me vandaag helaas niet om je te zien. Ik had er enorm naar uitgekeken, dus ik baal er gigantisch van dat ik onze afspraak weer afzeg. Ik hoop je gauw weer te zien. Liefs xxx”
Je staart uit het raam en je ziet de regeldruppels over de ramen omlaag gaan. Uit je ooghoek valt een traan van verdriet. Mooi, dat kan er ook nog wel bij.
Bij je vermoeidheid komen situaties waar je van baalt
In een leven met langdurige moeheid kan het voelen alsof er telkens nieuwe drempels op je levenspad komen. Nieuwe situaties waarin je niet kunt leven zoals je het liefste zou willen. Eigenlijk baal je over je situatie en dat zeg je ook wel tegen jezelf. In niet zulke aardige woorden…
Er is een ontevreden gevoel omdat je niet wilt zijn waar je nu bent. Het liefst stop je de vermoeidheid onderin de afvalbak en laat je de deksel er met een harde klap op dichtslaan. Shitzooi.
Je kunt het toch niet maken om je afspraak af te zeggen
Ik herken dit als geen ander. In mijn ‘carrière met chronische vermoeidheid’ is het aantal keer dat ik afspraken heb moeten afzeggen, al lang niet meer op de vingers van twee handen te tellen. Naast dat het al rot was om af te moeten zeggen, merkte ik dat mijn verstand me er ook nog eens om bekritiseerde. En dat leverde me dan een schuldgevoel op. Ik kon het toch niet maken om…
Ons verstand is typisch iets wat het heel goed doet op ‘regels’. Het liefst regels waar woorden in voorkomen zoals moeten, niet mogen, altijd en nooit.
Ik geef je een paar voorbeelden:
- Je mag geen afspraak afzeggen met iemand die je dierbaar is
- Je moet je energie niveau managen om je afspraken na te kunnen komen
- Etc.
De regels maken je verstand nogal streng: “Je kunt nooit een goede vriendin zijn als je zo vaak afzegt.” Daardoor is er weinig ruimte voor menselijkheid.
Herken jij dat bij jouw verstand?
Misschien herken je wel een van de regels die ik hierboven als voorbeeld gaf?
Hoe zou jij reageren als het om jouw beste vriend(in) zou gaan?
Ik vraag de vrouwen die ik begeleid vaak: stel dat het je beste vriendin betreft, of iemand waar je veel om geeft. En die persoon leeft met dezelfde klachten als jij en zegt jullie afspraak af. Wat zou je tegen haar zeggen? Hoe zou je tegen haar doen? Ga je mopperen en afbranden over wat ze nu meemaakt en waar ze tegenaan loopt? Of zet je een bakje thee voor haar? Ben je aardig en liefdevol voor haar?Waarschijnlijk zeg je iets als:
‘Wat vervelend voor je en ik baal ook! Ik keek er ook naar uit je te zien. Maar het is goed als je nu om jezelf denkt. Misschien kunnen we wat anders bedenken, bijvoorbeeld elkaar even videobellen en ondertussen thee drinken. Ik hoop dat je je gauw weer beter voelt en dat we elkaar op een ander moment weer kunnen zien.’
Acceptatie en compassie bij het afzeggen van afspraken als je moe bent
Het leven met chronische gezondheidsklachten komt met een hoop vervelende situaties en vervelende gevoelens. Ik kan dat niet voor jou veranderen.Dus wat ik meegeef is dit: accepteer hoe jij je voelt: Je mág balen! Het dóet ook pijn om weer een afspraak af te moeten zeggen! Maar straf jezelf niet voor deze situatie. Door bijvoorbeeld te geloven dat je een slechte vriendin bent, maak je het nog zoveel vervelender.
Kies liever voor compassie en wees mild naar jezelf. Kies ervoor om met een liefdevolle blik naar je eigen situatie te kijken. Dat draagt in ieder geval bij aan een fijner gevoel en geeft meer rust. En daar heb je veeeel meer aan, als je leeft met klachten!
Herken je de wens om wat liever voor jezelf te zijn en te accepteren waar je nu staat, namelijk dat je geregeld moet kiezen tussen ‘wat wel’ en ‘wat niet’?
Ik lees je antwoord graag.
Lieve groet,
Marieke
Kwalisite