Voor groei heb je modder nodig

Het voelt alsof er telkens nieuwe drempels op je levenspad komen, die trouwens soms eerder als hoge bergen voelen. Eigenlijk baal je over waar je nu staat en dat zeg je ook wel tegen jezelf. In niet zulke aardige woorden 😉 

Het voelt allemaal zo ongrijpbaar en buiten jouw controle waardoor je je heel onrustig voelt. Je leest boeken en volgt hier en daar een cursus om volgende stappen te zetten, maar het ontevreden gevoel blijft dat je niet wilt zijn waar je nu staat.

Je gedachten draaien in cirkeltjes en het lijkt moeilijk om ze te doorbreken… je vuurt inmiddels de onaardige dingen steeds opnieuw af naar jezelf.

En dan lees je dit blog met een titel over modder… nou het voelt inderdaad als dikke modderige drab! Niet om doorheen te komen!

Beste vriend(in)

Ik vraag de vrouwen die ik begeleid vaak: stel dat het je beste vriendin betreft, of iemand waar je veel om geeft. Wat zou je tegen haar zeggen? Hoe zou je tegen haar doen? Ga je mopperen en afbranden over wat ze nu meemaakt en waar ze tegenaan loopt? Of zet je een bakje thee voor haar? Ben je aardig en liefdevol voor haar?

Waarschijnlijk zeg je iets als:

‘Het is nu lastig en ik weet tegelijk dat je er weer sterker uitkomt. Geef jezelf ruimte om hier mee om te gaan, hier van een afstand naar te kijken en vertrouw erop dat het goed komt. Ik ben er voor je om je te steunen.’

Van hoofd naar hart

Doordat je hoofd een enorme stroom aan negatieve self-talk heeft, self-talk wat je bent gaat geloven… gedachtes als ‘ik wil niet zijn waar ik nu ben’ en ‘ik wil hier zo snel mogelijk uit’ en ‘dit houd ik niet vol’ en ‘ik doe het niet goed’… daardoor neemt een groot deel van de dag je hoofd jouw in beslag, zodat je uit verbinding raakt met jezelf en je leven en een negatieve energiestroom de onderstroom in je leven is geworden.

Accepteer je waar je nu staat of ben je snoeihard voor jezelf dat het niet goed is waar je nu staat en dat je het niet goed doet?

Ben je dan nog in verbinding met jeZelf? Jouw schitterende Zelf die hier op aarde is om vooral lief te hebben (jezelf en anderen), te leren, te groeien, te vertrouwen en te genieten?

Acceptatie, een van de stappen naar een lichter leven, is erop gericht om je juist meer te verbinden met wat er daadwerkelijk in dit moment is, zodat je ruimte maakt en voor bereidheid kiest om hier met liefde naar te kijken. Dat geeft rust en vertrouwen.

De groei van de lotusbloem 

Ik kreeg eens een mooi en lief bericht van zo’n vriendin die oprecht aardig en liefdevol is. Zij vertelde me over de lotusbloem. De lotusbloem is een prachtige vijverbloem met een bijzonder karakter. Haar wortels groeien namelijk in modderige moerasgrond het liefst zo smerig mogelijk.

De zaden van de lotusbloem hebben juist die grond nodig. Zonder die grond is er geen groei. De wortels vinden hun soms zeer lange weg naar boven.

En eenmaal aan de oppervlakte van het water gekomen, gaan de lotusbladeren groeien en gaat de lotusbloem bloeien. In al haar schoonheid.

Hoe mooi is dit?

Ik zie een prachtige overeenkomst met de pijn en verwarring die je kunt ervaren in dit leven met alle uitdagingen en moeiten die het leven met zich meebrengt.

Vanuit de modder van je angsten, worstelingen, verdriet, pijn en verwarring, groeit de lotusbloem van je hart. 

Laat deze prachtige boodschap op je inwerken. Zie de groei vanuit je pijn en verdriet en wees vanuit je hart aardig en liefdevol voor jezelf.

Met mildheid.

Wees oprecht begaan met jezelf, zodat jij jezelf ruimte geeft om te groeien en te leren. Want je komt hier weer sterker uit. Denk aan de lotusbloem.

Herken je de wens om liever voor jezelf te zijn en te accepteren waar je nu staat?

Vraag gerust een gesprek met mij aan om te kijken of en hoe ik je hierbij kan helpen. Je bent het zo waard om vanuit een liefdevol perspectief naar jezelf, naar je leven en naar anderen te kijken! Mijn coachtraject heeft daar alle aandacht voor.

Lieve groet,

Marieke